Aan wie stel je een vraag?



Je hebt van die jongeren die weleens een debat houden en een discussie over de Islam, en dan beginnen ze over allerlei soorten dingen te praten in de Islam, de één zegt: “ik vind dat je dat wel mag doen in de Islam”, de ander zegt: “ik vind dat je dat niet mag doen”. En dan zeggen ze “goed, jij hebt jouw eigen mening, maar ik heb mijn eigen mening”, alsof ze hoge geleerden zijn die met elkaar aan het discussiëren zijn, terwijl ze allemaal één voor één net zo onwetend zijn. Dit soort debatten zijn verboden binnen de Islam. Het is heel simpel; heb je een vraag, dan stel je die aan een persoon met kennis. Je gaat niet met elkaar discussiëren; “maar ik vind dit en ik vind dat, maar ik heb die Aayah gehoord, ik heb die hadieth gehoord”, terwijl de geleerden er jarenlang over doen om hun kennis over te dragen aan de mensen en jij denkt binnen een zitting samen met andere mensen even te kunnen debatteren over bepaalde meningen? Dat kan niet. Wat wel mogelijk is, is dat je bijv. jongeren, zusters of broeders zet met een persoon met kennis in het midden, die uiteindelijk de zitting leidt in informatie, bijvoorbeeld dat ze hem vragen stellen en als hij een vraag niet kan beantwoorden, dat hij het vraagt aan iemand die meer dan hem kennis heeft. Dat is wel mogelijk. Maar dat jongeren met elkaar gaan discussiëren over Islamitische zaken, of zaken van het leven, dat is een zaak die alleen maar tot vernietiging leidt.

De Profeet (vzmh) heeft daarop gewezen, hij zegt: “Allah ontneemt de kennis niet door het van de harten van de geleerden te ontnemen of door het op zichzelf te ontnemen, maar Allah ontneemt de geleerden, totdat er geen enkele geleerde meer is. Dan zullen de mensen onwetenden als hoofden (leiders) nemen, en zij zullen hen vragen, waarop diegenen hen antwoorden, en hen doen dwalen, en zichzelf laten dwalen.” De Profeet (vzmh) heeft duidelijk gemaakt dat wanneer je een onwetende vraagt, dat hij jou sowieso laat dwalen. Dus je mag binnen de Islam niet een onwetende vragen, en ook niet met elkaar gaan discussiëren “hoe zit dat nou binnen de Islam, maar ik vind dit en ik vind dat niet”, terwijl je niet weet wat Allah wil en wat Hem behaagt. Als we deze zaken weten, dan weten we dat de Profeet (vzmh)  ons ook met het vragen stellen heeft geleerd hoe wij vragen moeten stellen; met welke houding, met welke intentie, waarbij we ook dichter bij ons doel komen. Dus hoe ga je daar praktisch mee om? Als er een vraag in je opkomt, dan ga je eerst jouw intentie controleren: ga ik het vragen omwille van Allaah, of niet? Wat betekent omwille van Allah? Omwille van Allah betekent dat het je dichter bij het paradijs brengt. Brengt dit mij dichter bij het paradijs of niet? Hoe kun je dat controleren en overwegen? Middels de kennis die je vandaag hebt gekregen. Is het een nodige vraag, is het een belangrijke vraag? Is er geen belangrijkere vraag die ik kan stellen? Is het een onnozele vraag? Is het iets dat niet gebeurd is. Kwets ik daarmee niemand? Kan ik me daarmee van het slechte onthouden? Kan ik daarmee dichterbij het goede komen?

Bij de eerste keren – misschien wel weken of maanden – zal het jou moeite kosten, maar als je daaraan gaat wennen, zul je uiteindelijk ook door Allah geholpen worden, doordat het een automatisme in jezelf wordt, en je jezelf daarop gaat corrigeren. En als je deze kennis hebt, kun je ook hiermee anderen adviseren.

Als iemand een vraag stelt; stel je voor iemand komt naar je toe en zegt: “wat vind jij, mag dit of mag dit niet?” Dan weet je; ik heb geen kennis over deze zaak, dan zeg je tegen die persoon: beste broeder, of zuster, je kunt beter zo een vraag stellen aan iemand met kennis, want je mag mij deze vraag niet stellen, of: zullen wij deze vraag aan iemand met kennis stellen, of: deze vraag hoor je helemaal niet te stellen, want zus en zo, naar gelang de kennis die je vandaag gekregen hebt. Dus daarmee help je jezelf maar ook de ander. Deze persoon hoor je te linken met iemand met kennis, of je zegt “kom we gaan het samen vragen”. Of je kunt in een zitting waar jullie beiden aanwezig zijn, zelf de vraag stellen, omdat je het beter kan formuleren, of omdat de ander zich schaamt, zodat de ander ervan kan leren. Daarmee heb je twee zaken behaald: en je hebt die persoon gelinkt met iemand met kennis, wat ook goed is, omdat diegene de bron van kennis is, en zelf ben je niet over jouw grens gestapt door informatie door te geven die jij niet mag overdragen. Als de gemeenschap gelinkt wordt met geleerden, komt er veel goedheid.