Het vieren van de geboortedag van de Profeet

het vieren van de geboortedag van de profeet

het is toegestaan om de geboortedag van de profeet (vzzmh) te vieren als een uitdrukking van liefde voor de profeet, mits het vieren ervan geen verboden zaken inhoudt.

met betrekking hierop, willen we hier de volgende fatwa citeren, die is uitgegeven door sheikh ‘atiyyah saqr, voormalig hoofd van het azhar fatwa comité, waarin hij het volgende verklaart:

volgens geschiedkundigen waren de fatimiden de eersten die de verjaardag van de profeet vierden. qalqashandi zegt in zijn boek subh al-a’sha dat de fatimiden het groots vierden in egypte en bij die gelegenheid veel snoepgoed of zoetigheden uitdeelden. in feite vierden de fatimiden de geboortedagen van andere familieleden van de profeet (vzzmh) en ze vierden tevens de geboortedag van christus.

deze vieringen werden echter stopgezet in 488 op bevel van de kalief al-musta’li billah, die als premier al-adhal shahindah aan werd gesteld, de zoon van de opperbevelhebber badr al-jamali; een invloedrijke man die zich aan de soenna hield, zoals door ibn al-atheer wordt verklaard in zijn boek al-kamel, volume 8 pagina 302.

de mensen hielden op met het vieren van zulke gelegenheden tot al-ma’mun al-bata’ihi aan de macht kwam en in 517 een officieel decreet uitvaardigde tot de verplichting van het geven van aalmoezen op de 12^e van rabee’ al-awwal. sanaa’ al-malik was verantwoordelijk voor de distributie ervan.

toen de ayoubiden aan de macht kwamen, stopten alle fatimide gewoontes, maar gezinnen bleven de geboortedag van de profeet (vzzmh) in hun huizen vieren. daarna werd het opnieuw officieel gevierd in het begin van de zevende eeuw in de stad irbil, n.a.v. een decreet uitgevaardigd door hun prins muzafar al-deen abi sa’d kawakbri ibn zein ed-deen ‘ali ibn tabakatikin, die een soenniet was.

muzafar gaf veel aandacht en belang aan zulke vieringen en er werden zonnetenten opgezet vanaf de aanvang van safar. zulke tenten waren prachtig versierd en stonden van de al-qal’a poort tot aan de khandaq poort. muzafar ging dagelijks na het ‘asr gebed naar de feestelijkheden kijken in deze tenten.

soms werd het gevierd op de 8^e van rabee’ al-awwal (en soms op de 12^e) wat dan gewoonlijk een officiële feestdag was, zodat alle mensen van de feestelijkheden konden genieten. twee dagen voor de eigenlijke viering gaf muzafar opdracht om schapen, koeien en kamelen te laten slachten op de hoofdweg in het centrum van de festiviteiten, daarna werden maaltijden klaargemaakt en verdeeld onder het volk.

ibn al-hajj abu ‘abdullah al-‘abdari zegt dat zulke feesten wijdverspreid waren in egypte tijdens zijn heerschappij, en hij verwierp de nieuwe dingen die tijdens zulke festiviteiten plaatsvonden. (al-madkhal, volume 2, p. 11, 12)

in de 7e eeuw werden veel boeken geschreven over de geboortedag van de profeet (vzzmh), zoals de verhalen van ibn dahya, die in egypte stierf in het jaar 633 ah, muhy ed-deen ibn al-‘arabi, die in damascus stierf in het jaar 683 ah, ibn taghrabik, die in egypte stierf in 670 ah, en ahmad al-‘asli en zijn zoon mohammed, die in sabata stierf in 670 ah.

de geleerden hebben zulke vieringen afgekeurd omdat er veel nieuwe dingen werden ingevoerd, en verklaarden dat die geen grond hadden. eén van deze geleerden is de maliki jurist taaj ad-deen ‘umar ibn al-lakhmi al-sakandari bekend als fakahani, die in 731 stierf. hij schreef zijn these al-mawrid fil kalam ‘ala-mawlid over dit onderwerp en as-suyuti citeert het in zijn boek husn al-maqsid.

sheikh mohammed fadl ‘ashoer zegt dat de geleerden in de negende eeuw verdeeld waren over deze kwestie. sommigen zeiden dat het toegestaan was, anderen zeiden van niet. het was aanbevolen door as-suyuti, ibn hajar al-‘asqalani en ibn hajar al-haythmi, maar ze veroordeelden wel de nieuwigheden die tijdens zulke feesten plaatsvonden. hun mening was afgeleid van het vers: <en herinner hen aan de dagen van allah> (soera ibrahiem 14:5)

an-nasa’i en abdullah ibn ahmad vermelden in zaway’d al-musnad en al-bayhaqi in shu’ab al-iman volgens de autoriteit van ibn ka’b, dat hij zei dat de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) zei: «de dagen van allah zijn allah’s zegeningen en tekenen, en de geboorte van de profeet is een grote zegen.» (al-alusi’s roeh al-ma’ani)

muslim vermeldt n.a.v. de getuigenis van qatadah al-ansari dat de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) werd gevraagd over het vasten op maandag en hij antwoordde: «het is de dag waarop ik ben geboren en de dag waarop ik de goddelijke openbaring ontving.»

er is ook vermeld n.a.v. de getuigenis van ibn ‘abbas en ibn jabir dat de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) werd geboren in het ‘jaar van de olifant’ op de 12^e van rabee’ al-awwal. hij ontving ook zijn goddelijke openbaring, steeg op naar de hemelen, migreerde naar medina, en stierf op de 12^e van rabbee’ al-awwal.

de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem), zegt dat de dag waarop hij werd geboren een speciale dag was. omdat het een welbekend feit uit de sharia is dat moslims de gelegenheden van gezegende dagen aan moeten grijpen om goede daden te verrichten, zouden ze de geboortedag van de profeet moeten vieren zodat ze allah danken voor het feit dat hij hen naar de islam heeft geleid d.m.v. de profeet mohammed (vrede en zegeningen zijn met hem).

daarom is het vieren van de geboortedag van de profeet geoorloofd onder voorwaarde dat het geen verrichten van verboden zaken inhoudt. wat betreft een feestmaal, dit valt onder het vers dat zegt:

<o jullie die geloven, eet van de goede dingen waarmee wij jullie hebben voorzien en weest allah dankbaar als hij alleen het is die jullie aanbidden.)> (al baqarah 2:172)

het is mijn mening dat het vieren van een dergelijke religieuze gelegenheid aanbevolen is, vooral voor de jeugd van tegenwoordig die deze religieuze gelegenheden vaak hebben vergeten en wat hun betekenis is, omdat ze zich in hebben gelaten met andere vieringen.

het vieren van zo’n grootse gebeurtenis zou moeten worden gedaan d.m.v. meer te lezen over de profeets soenna en leven, het bouwen van moskeeën, religieuze instellingen en het verrichten van andere vormen van liefdadigheidswerk die de mensen herinneren aan het leven van de profeet en zijn strijd.

daarom is het toegestaan om de geboortedag van de profeet te vieren als uitdrukking van onze liefde voor hem en van ons streven om hem als voorbeeld te volgen, mits deze vieringen geen verboden zaken inhouden. sommige verboden zaken zijn ongepaste omgang tussen mannen en vrouwen, ongepast gedrag in de moskee en meedoen aan nieuwigheden zoals het aanbidden van graven en andere dingen die in strijd zijn met de leringen van de islam. wanneer de eerder genoemde overtredingen het religieuze voordeel van deze vieringen overtreffen, dan zouden ze moeten worden stopgezet om zo schade en overtredingen te voorkomen, zoals in de sharia wordt aangegeven.

verder voegt sheikh yoesoef al-qaradawi er nog aan toe:

we weten allemaal dat de metgezellen van de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) de geboortedag van de profeet niet vierden, noch de hizjrah of de slag van badr, omdat ze deze gebeurtenissen meemaakten tijdens het leven van de profeet, die altijd in hun hart en gedachten bleef.

sa’d ibn abi waqqas zei dat ze net zo vurig waren om hun kinderen te vertellen over de verhalen van de veldslagen van de profeet, als bij het hen onderwijzen van de qor’an. op die manier hielden ze bij hun kinderen de gedachten levend over wat er tijdens het leven van de profeet was gebeurd, en was er geen noodzaak voor zulke vieringen. de volgende generaties begonnen die schitterende geschiedenis en de betekenis ervan te vergeten. daarom werden zulke vieringen gehouden als middel om grote gebeurtenissen te laten herleven en om van de waarden ervan te kunnen leren.

jammer genoeg bevatten zulke vieringen een aantal nieuwigheden, terwijl ze juist in het leven waren geroepen om de mensen te herinneren aan de profeet zijn leven en zijn oproep. in feite betekent het vieren van de profeet zijn geboortedag het vieren van de geboorte van de islam. zo’n gelegenheid heeft als bedoeling de mensen te herinneren aan hoe de profeet leefde.

allah de almachtige zegt:

<voorzeker, de boodschapper van allah is voor jullie een goed voorbeeld: voor wie op (de beloning van) allah en het hiernamaals hoopt, en voor wie allah veelvuldig gedenkt.> (al-ahzab 33:21)

door het vieren van de hizjrah van de profeet zouden we de mensen waarden moeten leren zoals opoffering, de opoffering van de metgezellen, de opoffering van ‘ali die op de plaats van de profeet ging slapen op de nacht van hizjrah, de opoffering van asma’ toen de ze berg thoer op en neer ging. we zouden hen moeten leren plannen op de manier waarop de profeet voor zijn hizjrah plande, en hoe in allah te vertrouwen zoals de profeet, toen abu bakr tegen hem zei: ‘ze kunnen ons gemakkelijk zien,’ en de profeet antwoordde: <o abu bakr! wat denk je over twee wanneer allah hun derde is? >(heb geen angst, want allah is met ons).» (at-tawbah 9:40)

we hebben deze lessen nodig, en zulke vieringen zijn een herleving van deze lessen en waarden. ik denk dat deze vieringen, als ze op de correcte manier worden gedaan, tot een groot doel dienen, om moslims dichter bij de leringen van de islam te brengen, en dichter bij de soenna en het leven van de profeet.

wat betreft het vieren van ‘asjoera’, de profeet (vrede en zegeningen zijn met hem) vierde deze dag slechts door dan te vasten. hij vroeg de joden waarom ze op die dag vasten en die vertelden hem dat dat de dag was waarop allah mozes en het volk van israël redde. de profeet antwoordde  door te zeggen: “wij hebben meer recht op mozes dan jullie.” zodoende vastte hij op die dag en droeg de mensen op om op die dag te vasten. ook zei hij gedurende het einde van zijn leven: “bij allah, als ik nog langer zou leven dan zou ik op de 9^e van moeharram vasten.” hier wil hij mee zeggen dat hij op de 9e en de 10e zou vasten om zodoende te verschillen van de joden die alleen de 10e vasten. de shi’ah beschouwen het als een dag van verdriet en rouw, maar dat zijn allemaal nieuw bedachte dingen en geheel onislamitisch.