Petunjuk Rasulullah saw. ketika keluar untuk berperang

·      rasulullah saw. menganjurkan berperang pada pagi hari, jika beliau tidak berperang di pagi hari, maka beliau menunda peperangan sampai tergelincir matahari dan angin berhembus.

·      beliau senang keluar pada hari kamis di pagi hari.

·      beliau memba’iat para sahabatnya dalam perang agar tidak melarikan diri, terkadang beliau membai’atnya supaya bersedia untuk mati, mereka di bai’at untuk berjihad sebagaimana mereka di bai’at karena untuk islam.

·      beliau bermusyawarah dengan para sahabatnya dalam masalah jihad, ketika bertemu musuh dan ketika memilih posisi.

·      beliau berada di belakang untuk memberikan mereka air minum dalam perjalanannya, beliau membantu yang lemah dan berada di belakang orang-orang yang telah letih tunggangannya (unta atau kuda), rasulullah saw. adalah orang yang paling sayang dan ramah buat mereka ketika mereka sedang dalam perjalanan.

·      jika beliau hendak berperang maka beliau menggunakan taktik atau strategi, beliau bersabda: “perang adalah (memerlukan) strategi”.

·      rasulullah saw. mengutus mata-mata untuk mengabarkan keadaan musuh.

·      jika beliau telah berhadapan dengan musuhnya, maka beliau berhenti dan berdo’a meminta pertolongan kepada allah swt. beliau dan para sahabatnya memperbanyak mengingat allah swt. (berdzikir kepada allah swt.) dengan mengecilkan suara mereka.

·      rasulullah saw. memakai peralatan-peralatannya untuk berperang, beliau memakai baju besi,  topi baja dan menyandang pedang, beliau juga membawa busur dan anak panah, serta memakai perisai atau tameng.

·      rasulullah saw. menertibkan para pasukan dan pertempuran, beliau meletakkan setiap sudut atau segi yang sesuai untuknya, dan beliau memimpin peperangan.

·      jika pasukan telah turun (ke medan perang) maka beliau mengumpulkan mereka atas sebagian yang lain dengan sebagian yang lain, sehingga jika seandainya di bentangkan sebuah kain di atas mereka maka akan meliputi mereka.

·      beliau menertibkan barisan-barisan, dan memerintahkan mereka ketika berperang dengan tangan beliau, dan rasulullah saw. bersabda: wahai fulan kamu maju, wahai fulan kamu mundur.

·      beliau senang dengan orang yang berperang di bawah bendera kaumnya.

·      terkadang rasulullah saw. menyerang musuhnya di waktu malam, terkadang beliau menyerang mereka di waktu siang hari.

·      dan jika beliau bertemu dengan musuh maka beliau berdo’a:

“allahumma munzilal kitaab, wa majria ssahaab, wahaazimul ahzaab, ihzimhum wanshurnaa ‘alaihim”.

artinya: “ya allah! yang telah menurunkan al kitab (al qur’an), dan yang menggerakkan awan, yang mengalahkan golongan yang bersekutu (musuh), kalahkanlah mereka dan berilah kami kemenangan atas mereka”.

terkadang beliau mengatakan: “golongan itu pasti akan di kalahkan dan mereka akan mundur ke belakang. sebenarnya hari kiamat itulah hari yang di janjikan kepada mereka dan kiamat itu lebih dahsyat dan lebih pahit”. (qs. al qamar: 45-46).

terkadang beliau mengatakan: “ya allah! turunkanlah pertolongan-mu”. dan beliau membaca: “ya allah! engkau adalah lenganku (pertolongan-mu yang ku andalkan dalam menghadapi lawanku) engkau adalah pembelaku, dengan pertolongan-mu aku berputar-putar, dengan pertolongan-mu aku menyergap, dan dengan pertolongan-mu aku menyerang”.

·      dan jika manusia merasa keletihan (dengan perang yang berkecamuk) beliau mengingatkannya agar bertakwa kepada allah, dan beliau berada paling dekat dengan musuh.

·      dan jika beliau menemui musuhnya, maka beliau memperkenalkan dirinya, dengan mengatakan: “saya adalah seorang nabi dan bukan suatu kebohongan, saya cucu abdul muttalib”.

·      rasulullah saw. senang bersikap bangga diri ketika berada di medan perang (untuk membangkitkan semangat prajuritnya).

·      rasulullah saw. memakai penjaga, dan ketika turun firman allah swt.:

“…allah memelihara kamu dari (gangguan) manusia…”. (qs. al maaidah: 67). beliau keluar kedepan orang-orang dan mengabarkan hal tersebut, dan mengosongkan penjagaan.

·      dan jika rasulullah saw. mengutus sariyyah (pasukan) beliau memberinya wasiat agar bertakwa kepada allah swt. beliau bersabda:

“berjalanlah dengan nama allah, dan di jalan allah, perangilah orang-orang yang kafir kepada allah swt…dan jangan membunuh bayi “.

·      dan beliau melarang untuk membunuh wanita dan anak-anak.

·      dan beliau memerintahkan kepada pimpinan pasukan (yang di utus) agar mendakwahi atau mengajak musuhnya sebelum berperang, dengan menawarkan pilihan yaitu, masuk islam dan berhijrah atau masuk islam tanpa berhijrah, dan mereka seperti orang-orang pedalaman muslim, mereka tidak mempunyai bagian dalam hal ghanimah harta rampasan perang, atau membayar pajak (upeti), dan jika mereka mengabulkannya maka terimalah mereka, dan jika mereka menolak maka mintalah pertolongan kepada allah swt. dan perangilah mereka.

·      terkadang rasulullah saw. berperang dengan menggunakan manjanik (alat pelontar batu).

·      rasulullah saw. melarang dalam peperangan merampas atau merampok dan al mutslah, kata al mutslah ialah: pencemaran nama baik (fitnah) sebelum di bunuh atau setelahnya.

·      rasulullah saw. melarang membawa al qur’an ketika hendak bepergian ke daerah musuh.