Islam is verstandelijk te bewijzen

Waarom toch is het zo dat de discussie over het bestaan van een Schepper en de juistheid van religie in onze tijd tot de sferen van taboe is verdreven? Het is zelfs zo ver gegaan dat velen zich ervoor schamen om openlijk zijn of haar geloof op werk, school, familie of vriendenkring tot uiting te brengen. De gelovige wordt gezien als irrationeel en zijn religie achterhaald. In Nederland is er sprake van een massale uitval bij de kerkgemeenschappen. Waar in de eerste helft van de twintigste eeuw de Nederlandse samenleving sterk verzuild was en de kerken druk bezocht werden, zijn diezelfde kerken nu leeg en verlaten. Doordat het debat door Christenen in dit land verloren is en het Darwinisme oprukte totdat het als vaste doctrine onderwezen werd op onze scholen, hebben zelfs de Christenen geaccepteerd dat geloof niet te bewijzen valt. “Daarom is geloof ook geloof”, wordt er dan vaak gezegd, hiermee aanduidende dat de juistheid van een religie nimmer te bewijzen valt.

Het idee dat geloof niet te bewijzen valt werd gegeneraliseerd en derhalve werd ook Islam geacht als onbewijsbaar en ook moslims dragen het idee in zich dat Islam niet te bewijzen is. "Daarom is geloof ook geloof", wordt er dan vaak gezegd, hiermee aanduidende dat de juistheid van een religie nimmer te bewijzen valt. Het idee dat geloof niet te bewijzen valt werd gegeneraliseerd en derhalve werd ook Islam geacht als onbewijsbaar en ook moslims dragen het idee in zich dat Islam niet te bewijzen is.

Dit artikel zal de bewijsbaarheid van de Islam alszijnde waarheid aantonen door als eerst het bestaan en de noodzaak van een Schepper te bewijzen, vervolgens zal er ingegaan worden op de bewijsvoeringen van Islam als enige juiste religie. Dit alles zal op een verstandelijke manier uiteengezet worden zodat elk mens, die de capaciteit van denken bezit, de bewijzen tot zich kan nemen om uiteindelijk overtuigd te raken.

De noodzaak van het bestaan van een Schepper

De mens heeft de capaciteit om zaken waar te nemen; hij kan zien, proeven, ruiken, voelen en horen. Dit zijn de vijf zintuigen en door deze zintuigen kan de mens alles wat zintuigelijk waarneembaar is analyseren en overdenken. De verzamelnaam van al hetgeen waarneembaar is wordt ookwel materie genoemd. Wanneer een mens als een ongeschreven blad op aarde zou zijn neemt hij de materie waar om uit te zoeken wat dit alles is en betekent. Na nauwkeurig onderzoek zijn er een aantal te onderscheiden eigenschappen duidelijk die de materie gemeen heeft:

-De materie is afhankelijk;

-De materie is beperkt in tijd en volume;

-De materie is onmachtig.

De materie is afhankelijk

Alles wat uit materie bestaat is afhankelijk van andere materie. Zo is de mens afhankelijk van zuurstof, de zuurstof afhankelijk van fotosynthese, de fotosynthese afhankelijk van planten, planten weer van water, etc. Er bestaat niets van materie dat onafhankelijk functioneert en zijn bestaan en voortbestaan dus enkel en alleen aan zichzelf te danken heeft. Daarom is de materie afhankelijk en is dit een inherente eigenschap van materie zelf.

De materie is beperkt in tijd en volume

De materie is altijd beperkt in tijd en volume. Al hetgeen waarneembaar is heeft zijn grenzen in tijd en volume. Een willekeurige eikenhouten tafel is ooit uit een zaadje gegroeid, toen een boom geworden, de boom is omgehakt en uiteindelijk verwerkt tot een tafel. De tafel zelf kan niet eeuwig blijven bestaan omdat de tafel na honderden jaren met de tijd wegrot. Ook heeft de tafel grenzen. De tafel is bijvoorbeeld twee meter lang, een meter breed en een halve meter hoog en heeft derhalve een limiet. Zo hebben alle zaken die waarneembaar zijn een begin en eindpunt en een limiet. Daarmee is de al de materie beperkt in tijd en volume.

De materie is onmachtig

Het tegenovergestelde van hetgeen bedoeld wordt met onmachtig is oppermachtig. Er bestaat geen materie dat totale controle heeft en voor zichzelf al hetgeen het wilt dan ook zal krijgen of realisere. De mens heeft bijvoorbeeld een wil maar die is beperkt en daarom is de mens onmachtig. Wanneer de mens brood wenst te eten dan is dit mogelijk binnen zijn capaciteit. Echter, zou de mens wensen uit zichzelf te vliegen, dan gaat dit zijn capaciteit te boven. Deze regel geldt voor alle materie en dus is al de materie onmachtig.

Wanneer een persoon overtuigd is van het bovenstaande zijn er enkel drie conclusies te trekken over het ontstaan van de materie

1)       De materie heeft altijd al bestaan;

2)       De materie heeft zichzelf geschapen of veroorzaakt;

3)       De materie is veroorzaakt/geschapen door iets anders buiten de materie.

Conclusie 1: De materie heeft altijd al bestaan

Zoals beargumenteerd bij de beperktheid in tijd en volume van de materie is het onmogelijk dat de materie altijd al heeft bestaan. Al de materie heeft namelijk een begin en een eind. Dit betekent zelfs dat het universum, wat de verzameling is van alle materie, een begin en een eind zal moeten hebben. Dit hoeft niet direct waargenomen te worden maar kan verstandelijk worden beargumenteerd. Het universum bestaat uit hemellichamen, en elk van de hemellichamen is begrensd in tijd en volume, dit betekent dat het aantal hemellichamen vanzelfsprekend begrensd zal moeten zijn. Het is als een weg dat loopt tot aan het einde van de horizon en verder; het einde van de weg kan niet waargenomen worden maar wel kan waargenomen worden dat elke steen dat onderdeel is van de weg beperkt is in tijd en volume. Daarmee kan het niet anders zijn dan dat de weg een einde zal moeten hebben. Om deze reden is het derhalve onmogelijk dat de materie altijd al heeft bestaan en moet ze een begin en uiteindelijk een einde kennen.

Conclusie 2: De materie heeft zichzelf geschapen of veroorzaakt

De waarneming leert ons dat dit een onzinnige conclusie zal zijn. Er is niets wat prompt tot bestaan is gekomen zonder dat er hier een oorzaak voor was. Eerder is de wet ‘actie reactie’ van toepassing. Het individu heeft zichzelf niet geschapen noch veroorzaakt, maar is een resultaat van het samenkomen van een zaadcel en eicel waardoor de moeder van het individu het individu uiteindelijk op de wereld gebracht heeft. Geen van de materie is in staat zichzelf te scheppen of te veroorzaken omdat het gewoonweg onmogelijk is om jezelf te scheppen/veroorzaken als je niet bestaand bent. Derhalve is de tweede conclusie; ‘De materie heeft zichzelf geschapen’, eveneens onjuist.

Conclusie 3: De materie is veroorzaakt/geschapen door iets buiten de materie

De enige juiste conclusie die het verstand zal trekken is dat de materie veroorzaakt is door iets anders buiten de materie. Een voorbeeld dat hiervoor genomen kan worden is een voetspoor dat gevonden wordt in de woestijn. Het voetspoor was er niet altijd, noch heeft het zichzelf doen ontstaan, enkel is het mogelijk dat het veroorzaakt is door iets buiten het voetspoor; een kameel bijvoorbeeld. De materie derhalve is een voetspoor van iets buiten de materie zelf, en dit wordt dan de Veroorzaker ofwel de Schepper genoemd.

De Veroorzaker of Schepper is een realiteit die voor het menselijk verstand niet te omvatten is daar Hij niet wordt waargenomen en al hetgeen niet wordt waargenomen kan niet over gedacht worden. Het is hetzelfde als het bestaan van de moeder van een individu. Ookal is de moeder niet waargenomen zal het individu zonder twijfel een moeder moeten hebben. Het bestaan van de moeder is een vaststaand feit, ongeacht of de moeder wel of niet waargenomen zou worden, hierdoor zal het geloof in het bestaan van de moeder niet toe- noch afnemen. Op dezelfde wijze is de Schepper of Veroorzaker een vaststaand en noodzakelijk feit omdat zonder een Veroorzaker ons bestaan en wijzelf nooit veroorzaakt zouden kunnen zijn.

Daarnaast, omdat de Schepper niet onderdeel is van onze realiteit, staat Hij boven onze realiteit en is Hij niet vatbaar voor de beperktheden die wij als mensen hebben. De Schepper moet verhven zijn boven alle eigenschappen die Hij vanuit het niets gecreeert heeft, dit is noodzakelijk anders zou Hij zelf ook onderdeel zijn van de Schepping. Daarmee is de Schepper zelf ongeschapen, onafhankelijk, onbeperkt in tijd en ruimte en oppermachtig. Hij leeft niet in de realiteit van aantallen, zwaartekracht, begrensdheid, Hij is verheven boven al deze eigenschappen en wetten. Daarom is Hij een en heeft Hij geen deelgenoten in Zijn macht.

Islam is verstandelijk gezien de enige juiste religie

Nu er bewezen is dat er een Schepper bestaat en Hij alleen is in Zijn macht over ons als Zijn schepselen die Hij heeft gecreeerd ofwel veroorzaakt, rest er de vraag of er een boodschap bestaat afkomstig van de Schepper om Zijn schepselen Zijn Wil kenbaar te laten maken. De schepselen zijn ter aarde gekomen met organische behoeften en instincten die de schepselen aanzetten tot handelingen. De mens, die de capaciteit heeft tot denken, onderscheid zich in het herkennen van een dergelijke boodschap vanwege zijn verstand. Nu is het voor de mens belangrijk wat de Schepper wenst over hoe de mens zijn of haar leven invult. Hierdoor dient de mens opzoek te gaan naar een boodschap afkomstig van de Schepper voor leiding in dit leven.

Het herkennen van een boodschap van de Schepper is onmogelijk tenzij dit gepaard gaat met een aantoonbaar wonder. Een wonder hier is een handeling of feit welke ingaat tegen de natuurlijke capaciteit van het object of mens. Het opwekken van de doden, zichzelf binnen twee seconden naar een ander werelddeel verplaatsen of het lopen over water zijn voorbeelden van wonderen welke handelingen zijn die onmogelijk zonder manipulaties toegeschreven kunnen worden aan de beperkte mens. Enkel de Schepper heeft de macht om de normale natuurlijke capaciteit van de mens te vergroten wanneer Hij dat wenst, daarmee kan het wonder enkel en alleen van Hem afkomstig zijn. De persoon dat de brenger van de boodschap is zal daarom wonderen moeten aantonen zodat er in zijn boodschap geloofd kan worden. Zo niet, dan wordt er niet geloofd in zijn boodschap.

Islam beweert als enige religie afkomstig te zijn van de Enige, Almachtige Schepper. Het bewijs dat ze aandraagt is de Koran als wonder afkomstig van Hem. Voor het individu rest er nu de plicht de uitdaging aan te gaan en op onderzoek uit te gaan; is het boek ooit veranderd? Zitten er tegenstrijdigheden in? Bevat het wonderen? Dit zijn vragen die zullen moeten worden beantwoord. Indien het boek nooit veranderd is, er geen tegenstrijdigheden in te vinden zijn en er wonderen in het boek voorkomen zal men verstandelijk moeten accepteren dat dit boek afkomstig is van de Schepper. Indien er niet aan de voornoemde voorwaarden voldaan wordt, kan men concluderen dat het boek net als ieder ander boek; een boek is dat door feilbare mensen is bedacht.

De Koran is authentiek

De Koran kan geen wonder zijn indien het gewijzigd zou zijn van haar originele staat. Dit, omdat het veranderen van een woord betekent dat mensen hierbij invloed hebben gehad en daarmee de Koran geen wonder is van de Schepper afkomstig. Daarnaast, om het wonder te analyseren is de originele staat van het boek nodig om dit te kunnen beoordelen als zijnde wonder of geen wonder.

Wanneer men vandaag de dag kijkt naar de realiteit van de Koran kan men waarnemen dat ongeacht de sekte of stroming van Islam dit geen invloed heeft gehad op de Koran. De Koran is bij elke sekte of stroming namelijk exact dezelfde, letter voor letter, woord voor woord. Daarnaast wanneer men vanuit de verschillende regionen van de wereld mensen haalt die de Koran uit het hoofd hebben geleerd en vraagt hetgeen wat zij hebben gememoriseerd te reciteren, kan men waarnemen dat er exact hetzelfde wordt gereciteerd. Indien er een afwijkt zullen de anderen corrigeren, al is het een verkeerde klinker of medeklinker dat gereciteerd wordt. Dit bewijst de authenticiteit van de Koran omdat indien de Koran gewijzigd zou zijn, er verschillende Korans in omloop zouden moeten zijn vanaf de tijd van de komst van Islam. Er zijn talloze mensen van jong en oud die de Koran uit het hoofd hebben geleerd. Dezen zijn allen beschermers van de Koran en corrigeren elkander indien er fouten worden gemaakt. Daarom, indien men de Koran wenst te vernietigen dient men de moslims en de geschreven boeken te vernietigen. Daarmee kan de Koran nooit gewijzigd of vernietigd worden en concludeert het verstand op rationele wijze dat de Koran een authentiek boek is.

De Koran is een wonder afkomstig van de Schepper

Nu evident is dat de Koran authentiek is en dus altijd hetzelfde gebleven is het van belang om het wonder van de Koran te analyseren.

أَأَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلَافًا كَثِيرًا

"Denken zij dan niet na over de Koran? En wanneer (die) niet van bij Allah geweest was, dan zouden zij daarin veel tegenstrijdigs vinden." (VBK soera Nisaa 4, vers 82)

Wetende dat in veel boeken de schrijver vaak in de introductie van het boek zichzelf excuseert voor de fouten en tekortkomingen die hij gemaakt heeft, beweert de Koran op indirecte wijze dat er geen tegenstrijdigheden te vinden zijn. Wanneer men dit onderzoekt ziet men in dat inderdaad in dit boek geen tegenstrijdigheden te vinden zijn zoals in de Bijbel wel het geval is.

Verder in de Koran wordt de mensheid uitgedaagd om een gelijke Koran voort te brengen om daarmee te zien of de Koran wel of niet afkomstig van de Schepper is. In de soera Israa’ wordt gezegd:

قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْءَانِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا

"Zeg (O Mohammed): Als de mensen en de Djin`s zich zouden verzamelen om het gelijke van deze Koran te maken; dan kunnen zij niet het daaraan gelijke komen, zelfs al zouden zij elkaars helpers zijn." (VBK soera Israa’ 17, vers 88)

Daarna verscherpt de Koran de  uitdaging door het te reduceren tot enkel tien hoofdstukken uit het boek:

أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُوا مَنِ اسْتَطَعْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ

"Zeggen zij: "Hij heeft dit (de Koran) verzonnen?" Antwoord: "Breng dan tien dergelijke verzonnen hoofdstukken voort en roept buiten Allah wie gij kunt, als gij waarachtig zijt." (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, Soera Hoed 11, vers 13)

Uiteindelijk wanneer ook deze uitdaging te groot blijkt te zijn voor de gehele mensheid en Djinn tezamen komt de laatste uitdaging:

وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ

"En, indien u in twijfel verkeert omtrent hetgeen Wij aan Onze dienaar (Mohammed) hebben geopenbaard, probeer dan een dergelijk hoofdstuk voort te brengen en roep uw helpers buiten Allah, als u waarachtig bent. Maar, indien u het niet kunt doen - en u zult het nooit kunnen doen - wacht u dan voor het vuur, dat voor de ongelovigen is bereid, waarin mensen en stenen als brandstof dienen." (Zie de vertaling van de betekenissen van de Koran, soera Al Baqara 2, vers 23 en 24)

De mensheid en de Djinn tezamen worden uitgedaagd om maarliefst een hoofdstuk gelijk aan een van de hoofdstukken van de Koran voort te brengen. Het kleinste hoofdstuk in de Koran is Al Kawthar welke bestaat uit slechts drie versregels.

Maar op welke manier zal dit hoofdstuk met slechts drie versregels overtroffen moeten worden? Om dit te begrijpen is een stukje achtergrond uit het Arabisch noodzakelijk.

De Arabische taal bestaat uit hoofdzakelijk twee manieren van uitdrukken: Poëzie en Proza. Er zijn zestien vormen van Poëzie bekend:

1. at Tawîl

2. al Bassit

3. al Wafir

4. al Kamil

5. ar Radjs

6. al Gafif

7. al Hazadj

8. al Moettakarib

9. al Moensarih

10. al Moektatab

11. al Moektadarak

12. al Madid

13. al Moedjtath

14. al Ramel

15. al Gabab

16. as Saria’

Dit zijn vaststaande rijmschema’s, indien een tekst voldoet aan de voorwaarden van een van de 16 schema’s wordt het poëzie genoemd. Valt het erbuiten, wordt het Proza genoemd.

Proza bestaat uit twee onderdelen:

1. Sadj (rijmende tekst zonder schema)

2. Moersal (gesproken taal)

De Koran past in geen enkele van de schema’s van poëzie en zou daarom thuis moeten horen in de Sadj, omdat de Koran toch ritmisch is maar geen vaste stijl doorgaans lijkt aan te houden. Echter, Arabieren constateerden dat de Koran ook niet hierin geplaatst zou mogen worden omdat toch verschillende schema’s uit poëzie gebruikt lijken te worden.

Een bekende geleerde in de Arabische taal Arthur J. Arberry heeft hierover gezegd:

“Want de Koran is geen proza noch poëzie maar een unieke samensmelting tussen beiden.”[1]

De Koran is een wonder omdat al de noodzakelijkheden om een perfecte tekst te maken aanwezig zijn. De woordkeus, het gebruik van klanken, het afwisselende gebruik van juiste ritmes op de juiste posities zorgt ervoor dat de tekst niet op een betere of gelijke manier bedacht kan worden. Zelfs de drie versregels niet die voorkomen in soera Al Kawthar.

Het volgende zijn nog een aantal uitspraken van westerse geleerden van de Arabische taal:

“Samenvattend zijn de retoriek en het ritme van het Arabisch van de Koran zo karakteristiek, zo krachtig, en zo gevoelig, dat elke versie dan ook dat gebonden is aan de grenzen der natuur slechts een slechte kopie van de schitterende pracht van het origineel zou zijn.” (Arthur J. Arberry)[2]

Hartwig Hirschfield heeft in een van zijn werken gezegd:

“De Koran is niet te benaderen met betrekking tot haar overtuigende kracht in eloquentie en zelfs niet in samenstelling (van woorden).”[3]

F.F. Arbuthnot zegt:

“…de Koran wordt beschouwd als een voorbeeld van het zuiverste Arabisch, geschreven in half poëzie en half proza. Het is reeds eerder gezegd dat in sommige gevallen grammatici hun regels met bepaalde zinnen en uitdrukkingen hebben gebruikt, en dat alhoewel er verschillende pogingen gemaakt zijn om een werk gelijk aan haar te produceren met betrekking tot elegant schrijven, het tot noch toe niemand gelukt is.”[4]

De Koran gaat de capaciteit van de mens te boven omdat bekend is dat poëzie en proza al millennia lang in het Arabisch bestaan maar dat de menselijke geest nog nooit in staat is geweest om ook maar een hoofdstuk zoals die van Al Kawthar voort te brengen, laat staan voor de rest van het boek. Om deze reden is de Koran een voortdurend wonder wat onmogelijk aan een mens toegeschreven kan worden maar enkel en alleen aan de Schepper.

Hiermee is het geloof in het bestaan van de Schepper en de juistheid van Islam als enige religie afkomstig van de Schepper aangetoond op verstandelijke wijze wat voor een ieder mens met verstand valt te begrijpen.