De moslim hoort zichzelf toewijden aan spirituele educatie (Tarbiyyah)

De moslim hoort zichzelf toewijden aan spirituele educatie (Tarbiyyah)

De moslim moet zijn ziel continu aan een systeem van tarbiyyah, volgens een geïntegreerd educatief leerplan, dat aandacht schenkt aan alle aspecten van de mens, onderwerpen. Wanneer hij dit doet, zal hij het ene aspect niet zwaarder laten wegen ten koste van het andere. Als resultaat, zal hij een gezonde persoonlijkheid hebben en anderen onderwijzen wat hij geleerd heeft.

Niet lang geleden werd er een aanzienlijke verzameling boeken uitgegeven die de islamitische educatie aanpakten^[1], haar karakteristieken, doelen en middelen. Dit is ongetwijfeld een positief verschijnsel. Islamitische educatie is nog steeds een twistpunt. Daarom zal het uitgeven van zulke boeken en hun verschillende standpunten deze zaak vormgeven en haar aspecten verduidelijken. Voordat we onderwijsprogramma’s van de Islamitische Beweging gaan onderzoeken en analyseren, is het beter om een licht te werpen op de huidige zaken die de moslims aangaan en het kort te bestuderen om te weten: Waar we zijn en waar we staan.

Identificatie van de materie komt voor het opstellen van een plan. Het vaststellen van een ziekte komt voor het voorschrijven van een medicijn. Hoe kunnen we beslissen over de juiste onderwijsprogramma’s als we de kwalen die zich verspreiden nog niet hebben vastgesteld? Een dergelijk onderwijsprogramma sterkt het moslimindividu en kwalificeert hem om de kwalen van de Ummah in bepaalde stadia te genezen. Dus wat zijn nou de hedendaagse zaken die de moslims bezighouden?

Islamitische Tarbiyyah moet het wezen en de identiteit van de moslims herstellen. Dit kan echter slechts bereikt worden door het volgende:

1. Wetenschap, kennis en rationeel vermogen;
2. Politiek bewustzijn en economische en sociale structuur;
3. Het opbouwen van spirituele, religieuze en morele aspecten;

Kenmerken van islamitische Tarbiyyah

We kunnen zeggen dat islamitische Tarbiyyah unieke kenmerken heeft. Ze zijn als volgt.

Inzet voor het verwezenlijken van de rechtschapen man

Alle scholen hebben een aandeel in het voorbereiden van een goede burger, die zelfs ton kiste van anderen dient en zijn manieren aanpast in overeenstemming met het welvaren van zijn volk.

Als Groot-Brittannië bijvoorbeeld ontdekte, dat sommige morele waarden, zoals het vervullen van een belofte, eerlijkheid in handel, het voorkomen van frauduleuze productie, in zaken die haar belangen dienen, dan zouden haar burgers toegewijd zijn aan deze waarden voor het welzijn van hun land. Sommige belangen van Groot-Brittannië zijn in feite echter gebaseerd op: liegen, zich opdringen aan andermans belangen in verschillende kolonies, bedriegen in handel door bedorven voedsel en medicijnen te exporteren en het bloed van andere volkeren vergieten. Ze doen al deze dingen en zijn nog steeds binnen en buiten hun land, morele mensen in het gezichtspunt van Groot-Brittannië, omdat ze het belang van hun land dienen. Vandaar dat het doel van Tarbiyyah, het creëren van rechtschapen burgers is!

De islam kent deze dualiteit of dubbele standaards niet. Moraliteit is een religieuze en beschaafde waarde, waar elke moslim zich aan moet houden, ongeacht de omstandigheden of resultaten die eruit voortkomen. De moslim bedriegt de moslim en de niet-moslim niet. Hij is binnen en buiten zijn land eerlijk. En wanneer je ooit een moslim ontmoet, die zich niet aan deze waarden houdt, dan wees er maar van overtuigd, dat hij zijn islam niet heeft begrepen en dat hij niet op de juiste wijze is onderwezen in  onderwijsinstellingen.

De islamitische instelling van Tarbiyyah van juist handelen, is hetgene wat islamitische patronen voortbrengt die morele waarden evenaren, zelfs wanneer deze mensen van verschillende kleuren en landen zijn en verschillende belangen hebben. Ze ontmoeten en worden broeders vanwege het principe van islamitische moraliteit.

Goddelijke aspecten in islamitische Tarbiyyah

Het religieuze aspect van islamitische Tarbiyyah is het belangrijkste, het ernstigste en het diepst geworteld, omdat het primaire doel van Tarbiyyah de vorming van een gelovige is.

Geloof is niet slechts een gezegde of een aanmatigende roep. Integendeel, het is een feit dat zich uitstrekt tot de geest om overtuigd te zijn, tot de emoties om te stimuleren en tot de wil om deze te bewegen en anderen te beïnvloeden. Er is overgeleverd in een Hadith:” Geloof is diep geworteld in het hart en wordt door actie bewezen.”

Allah, de Almachtige zegt: {Voorwaar, de gelovigen zijn slechts degenen die in Allah en Zijn Boodschapper geloven, die vervolgens niet twijfelen en die met hun bezittingen en hun levens strijde op de weg van Allah.} (Al- Hujurat: 15)

In de islam is geloof niet een puur intellectuele kennisneming, als die van tawhied geleerden (islamitische theologie) en filosofen, of slechts een spiritueel pleziertje, zoals dat van de Sufies, of slecht een ritueel in aanbidding, zoals dat van aanbidders en asceten. Het is een som van al deze aspecten zonder buitensporigheid, overmatigheid en verwaarlozing. Dit wordt vergezeld door positiviteit die de aard met waarheid opbouwt en het leven vult met goedheid en de mens naar rechtschapenheid leidt. ^[2]

De hoeksteen van educatie in overeenstemming met Goddelijke aspecten, is een hart dat dicht bij Allah, de Almachtige leeft. Het is een hart dat zeker en overtuigd is van Zijn Ontmoeting en Rekening, verlangende naar Zijn Genade en bang voor Zijn bestraffing. Als er in het lichaam een hompje vlees is, dat het hele lichaam gezond maakt wanneer het gezond is, dan is het het hart.

Het bewuste hart is iets waar Allah om geeft en is een plaats waarop Zijn Gunsten en “lichten” zijn neergedaald:“Allah kijkt niet naar jullie fysieke en uiterlijke verschijning, maar Hij kijkt naar jullie harten.”

Het is het enige verslag waarmee de dienaar zijn Heer nadert op de Dag des Oordeels, als een middel van verlossing: {Op de Dag, waarop rijkdom en zonen niet zullen baten. Alleen hij (zal gebaat zijn), die naar Allah komt met een zuiver hart}(Ash-Shu’ra’: 88-89)

Zonder dit hart, wat gevuld is met geloof en blinkt van overtuiging, is de mens gedoemd dood te zijn, zelfs wanneer hij tot de levenden behoort.

{En wie dood was en die Wij daarna tot leven brachten en voor wie wij een licht maakten, waarmee hij onder de mensen rondgaat, is hij te vergelijken met hem die in de duisternissen verkeert, waar hij nimmer uit kan komen?}(Al-An’am: 122)

Daarom doelt islamitische Tarbiyyah op het opwekken van de harten uit de dood, ze opbouwen en polijsten tegen hardheid. Allah, de Almachtige zegt: {Is het voor de degenen die geloven nog geen tijd, dat hun harten zich vernederen voor het gedenken van Allah en wat is geopenbaard van de waarheid (de Koran)? En laten zij niet worden als degenen aan wie de Schrift (de Taurat) voorheen was gegeven. Toen werd de tijd voor hen te lang, zodat hun harten verhardden. En de meeste van hen zijn zware zondaars}(Al-Hadid: 16)

Door zo te doen, beoordelen de harten iets moeilijks als makkelijk, vinden dat wat bitter is nuttig en smakelijk, hebben genoegen van kwelling en vinden zelfs moeilijkheden een genoegen, omdat ze voor Allah en op de weg van Allah zijn.

Het menselijk hart heeft, zoals het lichaam, drie dingen nodig:

1. Bescherming om veilig te zijn;
2. Voeding om te leven;
3. Medicijnen om te genezen.

Het eerste waartegen het hart tegen beschermd moet worden is de liefde van het wereldse leven, omdat dit de wortel is van iedere zonde en de oorsprong van elke ziekte. Om onszelf hiertegen te beschermen hebben we een standvastig geloof in het Hiernamaals en de gedachte aan de beloning van Allah nodig. We moeten ook een lijn trekken tussen de onbelangrijkheden van zuiver bezit en de grootsheid van Allah. Met betrekking hierop zegt Allah, de Almachtige: {Wat bij jullie is, zal vergaan, maar wat bij Allah is, is eeuwig}(An-Nahl: 96)

Allah, de Almachtige zegt ook: {Voor de mensen is de liefde voor begeerlijke zaken als vrouwen aantrekkelijk gemaakt, (evenals liefde voor) zonen, omvangrijke gouden en zilveren bezittingen, gemerkte paarden en kudden, dieren en akkers. Dat is de genieting van het wereldse leven. En Allah, bij Hem is de beste terugkeer. Zeg (Oh Mohammed):” Zal ik jullie over iets beters dan dat mededelen? Voor degenen die Allah vrezen zijn er Tuinen (het paradijs) bij hun Heer, waar de rivieren onderdoor stromen, daar zijn zij eeuwig levenden en (daar zijn) reine echtgenotes en het welbehagen van Allah.” En Allah is Alziende over zijn dienaren}(Al-‘Imraan: 14-15)

Naast deze materiele verlangens – verlangens van de maag, seksuele verlangens, liefde voor geld en macht – zijn er nog gevaarlijkere verlangens, als verlangens van de harten, het ego en genoegen, waarvan deze de ergste goden zijn, die op aarde aanbeden kunnen worden.

{En wie dwaalt er meer dan wie er zonder Leiding van Allah zijn begeerten volgt? Voorwaar, Allah leidt het onrechtvaardige volk niet}(Al-Qasas: 50)

Het verlangen naar macht en liefde voor dominantie, zichzelf in een hogere rang dan anderen te plaatsen, op zoek naar roem, hunkerend naar het applaus van gewone mensen of gevlei van speciale mensen is een vernietigende ziekte die het hart aanvalt en verblindt, verdooft, verteert en doodt. Jammer genoeg zijn velen doof voor zulke morele gevaren en hebben hun aandacht op oppervlakkige gevaren als diefstal, overspel en alcohol gevestigd, die hoewel zij onder gevaar vallen, minder schadelijk zijn.

Islamitische Tarbiyyah heeft een grote plaats gegeven voor de creatie van een Goddelijke generatie, die oprecht zal zijn in haar acties en er niets dan het Genoegen van Allah achter zoekt.

{Zeg: “Voorwaar, mijn Salat, mijn aanbidding, mijn leven en mijn sterven zijn opgedragen aan Allah, de Heer der werelden. Hij heeft geen deelgenoten en dat is mij bevolen (te verkondigen). En ik ben de eerste van de moslims.”}(al-An’am: 162-163)

Iedere Islamitische Beweging, die het onderwijzen van de fundamenten van haar religie aan haar kinderen en jeugd niet onder haar eerste prioriteiten stelt, is werkelijk een nutteloze beweging, die haar tijd voor niets verspilt.

Wat betreft de voeding van de harten, dit wordt verkregen door frequente nabijheid van Allah, de Almachtige en zich bezighouden met Zijn herinnering, prijzen en aanbidden op een perfecte wijze. Allah, de Almachtige zegt:{En ik heb de djinns en de mensen slechts geschapen om mij te dienen.}(Ad-Dzarijat: 56)

De essentiële elementen die islamitische Tarbiyyah in riten van aanbidding observeert zijn:

1. Zich vasthouden aan Sunnah en vernieuwing vermijden;

Aandacht aan verplichte daden. In een Hadith Qudsi, overgeleverd door Al-Bukhari staat: “Mijn dienaar komt niet dichter bij Mij, met iets dat meer geliefd is door Mij, dan de religieuze verplichtingen die Ik aan hem opgedragen heb.”

1. Oplettendheid en verlangen voor het gemeenschappelijke gebed opwekken;
2. Oplettendheid en verlangen voor meer goede daden dan de verplichte daden (vrijwillige daden) opwekken; dezelfde Hadith Qudsi vervolgt: “ En mijn dienaar blijft dichter bij Mij komen, met vrijwillige daden, zodat ik van hem zal houden.”
3. Oplettendheid en verlangen voor het gedenken van Allah opwekken, omdat Allah, de Almachtige zegt: {O jullie die geloven, gedenkt Allah veelvuldig! En prijst Zijn Glorie in de ochtend en in de avond.}( Al-Ahzab: 41-42)

De beste manieren om Allah, de Almachtige te gedenken zijn: het reciteren van de Luisterrijke Qor’aan, verheerlijken, de uiting van de geloofsgetuigenis, smeekbeden, zoeken naar de vergeving van Allah en gebed voor de Profeet (mogen de vrede en zegeningen van Allah met hem zijn).

Wat betreft het medicijn voor de harten, wanneer ze fouten maakten, of afdwaalden van het rechte pad, dat is berouw en zoeken naar vergeving.

Oprecht berouw en waarlijk zoeken naar de vergeving van Allah, kan alleen verkregen worden door boetedoening, vrees voor de straf van Allah en smeekbeden verrichten, met oprechte aanbidding en nederige bekentenis.

Allah, de Almachtige zegt: {Zij zeiden: “Onze Heer, we hebben onszelf onrecht aangedaan en wanneer U ons niet vergeeft en geen genade schenkt, dan zullen wij zeker tot de verliezers behoren.} (Al-A’raaf: 23)

De moslims, die de verantwoordelijkheid van de taak van verandering op zich neemt, zal eerst met zichzelf voor de anderen beginnen, volgens een educatief, Goddelijk en geïntegreerd leerplan.