Omgang met kinderen

Alle lof is voor Allah, en Allahs zegeningen en vrede zijn met de profeet Moh’ammed, zijn familie en metgezellen en iedereen die hun voetstappen volgen. Voorts: We dienen voorzichtigheid in acht te nemen bij het opvoeden van onze kinderen, maar we moeten oppassen om zaken niet te ver door te drijven. Het te streng zijn is niet de manier om kinderen op te voeden. Mensen moeten in staat zijn keuzes te maken. Voor kinderen is het belangrijk vaardigheden om keuzes te maken te ontwikkelen; dit  geschiedt door het krijgen van de mogelijkheid een keuze te maken, ook al zijn sommige opties veel beter dan andere

We dienen oplettend te zijn in het beschermen van onze kinderen tegen het vervallen in zonden. Hen uit bescherming bepaalde beperkingen opleggen, maakt hier zeker onderdeel van uit. Tegelijkertijd is het opleggen van drastische beperkingen en het ontkennen van hun vermogen om keuzes te maken niet de juiste manier om dit te doen.

We dienen na te denken over het voorbeeld van de profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) toen hij zei (Nederlandstalige interpretatie): “Belet jullie vrouwen niet naar de moskeeën te gaan.” Hij vervolgde dit door te zeggen:“Maar hun huizen zijn beter voor hen.” [Soenan Abie Daawoed (480)]

De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft de keuze aan de vrouwen overgelaten, hoewel hij verduidelijkte dat het huis van een vrouw de beste plaats is om haar gebeden te verrichten. Hij (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) is zelfs zo ver gegaan dat hij de mannen heeft verboden hun vrouwen te beletten naar de moskee te gaan.

Mensen moeten in staat zijn om hun eigen keuzes te maken. Zij dienen verschillende opties te hebben, zelfs al zijn sommige opties beter dan andere. Het is niet altijd goed om mensen te beperken tot wat wij denken dat beter voor hen is. Dit is niet de juiste manier om kinderen op te voeden en hun persoonlijkheden te ontwikkelen.

We dienen beperkingen op een zelfde manier als medicijnen te gebruiken – een remedie als laatste redmiddel. Ons doel dient de ontwikkeling van het morele verantwoordelijkheidsgevoel van onze zonen en dochters te zijn zodat zij in staat zullen zijn zichzelf te onthouden van wangedrag. Ons doel is onze kinderen zelfverzekerd te maken, hen ons vertrouwen laten verdienen. Dit geldt net zozeer voor kleine kinderen als voor pubers. We dienen te beginnen met onze kleine kinderen. Zij moeten Allah de Verhevene vrezen en vanaf een jonge leeftijd hun godsbesef ontwikkelen. Dit vereist dat we op een positieve manier tegen hen spreken over hun religie en dat wij boven alles liefde voor Allah de Almachtige en Zijn boodschapper (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) bij hen kweken.

Kinderen – jong en oud – moeten opgeleid worden, voorzien worden van cultureel bewustzijn en stap voor stap ingeprent worden met islamitische normen en waarden. Zij moeten een gevoel van goed en kwaad krijgen dat hen zal beschermen bij de confrontatie met de verleidingen van dit leven. Toen de profeet Yoesoef (vrede zij met hem) verleid werd door de edelvrouw, was hij in staat zichzelf te redden, zeggend (Nederlandstalige interpretatie): “Ik zoek toevlucht bij Allah.” [Soerat Yoesoef (12), aayah  23]

Tegenwoordig kunnen degenen die zonden zoeken deze gemakkelijk vinden – dankzij de ontwikkelingen in communicatietechnologieën. Dit betekent dat het nu noodzakelijker is dan ooit om een sterk moreel verantwoordelijkheidsgevoel te ontwikkelen, wat hen gedurende hun hele leven zal beschermen, in de harten van onze kinderen. Zij moeten versterkt worden met geloof en een krachtige eigen ik, zodat zij niet zullen zwichten voor de talrijke verleidingen van onze tijd.

Het hebben van een sterk gevoel van goed en kwaad kan ons beschermen tegen het vervallen in zonden. Waarlijk, het is het beste om zo ver mogelijk van zonden en verleidingen weg te blijven. Het is ook mogelijk dat een persoon dicht bij een zonde komt, maar er niet in valt vanwege het geloof in zijn of haar hart. We zien dit bijvoorbeeld in het verhaal van de drie mannen die in de grot opgesloten zaten, waarop elk van hen vertelde over zijn rechtschapen handelingen, hiermee Allah smekend hen te bevrijden. Een van hen vertelde over zijn geweldige liefde voor zijn nicht, die hij overhaalde om geslachtsgemeenschap met hem te hebben. Toen hij op het punt stond om geslachtsgemeenschap met haar te hebben, zei ze: “Vrees Allah, verbreek het zegel niet behalve op toegestane wijze (d.w.z. het huwelijk). Ik ben slechts in deze positie met jou gebracht door mijn wanhopige behoefte.” Op dat moment van uiterst verlangen werd zijn godbewustheid opgewekt door die van haar en onthield hij zich van ontucht (zinaa). Hij gaf haar hoe dan ook de zaken die hij haar beloofd had. Zij bevonden zich gedurende deze gebeurtenis beiden op de rand van ontucht, maar hun godbewustheid redde hen.

Ons doel als ouders dient niet louter het uitdelen van bevelen en verboden te zijn en het zorg dragen dat deze stipt worden uitgevoerd. Dit is geen opvoeden. Als ouders dient ons doel het kweken van godbewustheid in de harten van onze kinderen te zijn. Indien nodig kunnen we beperkingen voor onze kinderen opleggen om hen veilig en uit de problemen te houden, maar dit dient onze laatste stap te zijn, niet onze eerste.

Als ouders wordt ons succes niet gemeten in hoe efficiënt wij onze kinderen middels dwang en geweld beperkingen kunnen opleggen. In tegendeel zelfs: wanneer wij kijken naar de kern van het geloof zelf, dan zien wij dat Allah, onze Almachtige Schepper, de mensheid geenszins dwingt om in Hem te geloven. Hij zegt (Nederlandstalige interpretatie):“…eenieder die wil, laat hem dan geloven; en eenieder die wil, laat hem dan ongelovig zijn (eenieder is verantwoordelijk voor zijn keuze)…” [Soerat al-Kahf (18), aayah 29].

Allah de Verhevene roept ons op te geloven en verzorgt het bewijs voor ons om dit te doen, ons bevelend om naar Zijn tekenen in de hemelen en aarde te kijken. Hij zond profeten naar ons met de Boeken en Hij voorziet ons in al onze behoeften. Vervolgens toont Hij ons Zijn Goddelijke Geduld totdat degenen van ons, die geleid zullen worden, geleid zijn. Als ouders dienen we dezelfde benadering in acht te nemen ten aanzien van de opvoeding van onze kinderen, in het uitvoeren van onze verplichting om onze families te beschermen tegen het Vuur en hen hiervan te redden. Het kweken en voeden van geloof in de harten van onze kinderen is uiteindelijk de enige effectieve manier om hen tegen het Vuur te beschermen.

Allah de Verhevene zegt (Nederlandstalige interpretatie): “O degenen die geloven! Bescherm jullie zelf en jullie gezinsleden tegen een Vuur (door hen te onderwijzen en aan te sporen tot het goede) wier brandstof mensen en stenen is, waarover strenge, onverbiddelijke engelen zijn (aangesteld), die niet ongehoorzaam zijn (in het uitvoeren van) wat Allah hen opdraagt en die (onmiddellijk) doen wat hen opgedragen wordt.” [Soerat at-Tah’riem (66), aayah 6].

Dit vers vertelt ons in feite om onze families op te roepen naar het geloof. Alle anderen geboden en verboden in de Islaam zijn gebouwd op geloof. Gehoorzaamheid tegenover Allah de Verhevene komt voort uit geloof. We gehoorzamen Allah de Meest Barmhartige alleen omdat we in Hem  geloven.

Wanneer Allah zegt “bescherm jullie zelf,” draagt Hij ons op om onszelf te beschermen tegen het Vuur door ons geloof te versterken. Vervolgens beveelt Hij ons om onszelf in te spannen, door die maatregelen te treffen waardoor het waarschijnlijk is dat onze familie beschermd wordt tegen het vervallen in zonden, zodat ook zij beschermd worden tegen het Hellevuur.  En Allah is de Bron success.

Toevoeging van uwkeuze.net over het slaan van kinderen: Sheikh Ibn ‘Oethaymien (moge Allah genadevol zijn jegens hem) heeft gezegd: “De profeet (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) beval ons om onze kinderen te laten bidden wanneer zij zeven jaar zijn en om hen (licht) te slaan als zij niet bidden wanneer zij tien jaar zijn (#1), ook al is het voor hen dan nog niet verplicht, zodat zij getraind worden in het verrichten van daden van aanbidding en gehoorzaamheid (jegens Allah ‘Azza wa Djel – de Almachtige en Majesteitelijke) en er gewend aan raken. zodat het gemakkelijker voor hen is wanneer zij de pubertijd bereiken (en het verplicht is voor hen) en het hen dierbaar is. Hetzelfde geldt voor alle kwesties die laakbaar zijn; jonge kinderen dienen er niet gewend aan te raken, ook al worden zij er dan nog niet verantwoordelijk voor gehouden.” (Einde citaat.) (Fataawaa Noer ‘ala al-Darb, 11/386.)

<<< Noot van de vertaler: (#1) het is verhaald van ‘Abd al-Maalik ibn al-Rabie’ ibn Sabrah van zijn vader dat zijn grootvader zei: “De boodschapper van Allah (Allahs zegeningen en vrede zijn met hem) heeft gezegd (Nederlandstalige interpretatie): “Leer het kind bidden wanneer hij zeven is en sla hem (zachtjes) als hij niet bidt wanneer hij tien is.”(Overgeleverd door at-Tirmidzie, 407; Aboe Daawood, 494. Als sah’ieh’ geclassificeerd door sheikh al-Albaanie inSahie’h’ al-Djaami’, 4025>>>

Hij heeft ook gezegd: “Het bevel impliceert dat het een verplichting is, maar het is slechts beperkt tot die gevallen waar een (corrigerende) tik nuttig is. Want soms brengt een tik helemaal geen voordeel, maar laat hem alleen maar meer schreeuwen en huilen. Bovendien wordt met het slaan hier bedoeld een zachte pijnloze tik die het doel dient en geen enkele schade veroorzaakt.” (Einde citaat.) (Liqa’ al-Baab il-Maftooh’, 95/18).

De edele sheikh zei ook: “ Het dient geen klap te zijn waardoor er een wond ontstaat en het dient geen klap in het gezicht te zijn…; het dient eerder een tik op de schouder of de hand en dergelijke te zijn… Het is verboden om in het gezicht te slaan.” (Einde citaat.) (Fataawa Noor ‘ala al-Darb, 13/2).  Sheikh al-Fawzaan heeft gezegd: “(Licht) slaan behoort tot de middelen om een kind op te voeden… Maar dit dient binnen bepaalde grenzen te zijn en het dient geen klap te zijn die pijn veroorzaakt of een wond veroorzaakt; het dient eerder alleen te geschieden wanneer er echt een noodzaak voor is.” (Einde citaat.) (Ighaathat al-Moestafeed bi Sharh Kitaab al-Tawh’ied, 282 – 284.)

Ook dienen we rekening te houden met de eigenwaarde en waardigheid van het kind en hem niet te slaan in aanwezigheid van zijn vrienden en anderen.