Het verbouwen van Al-Ka'bah en de kwestie van de bemiddeling

het verbouwen van al-ka'bah en de kwestie van de bemiddeling

toen de boodschapper van allah s.a.w. vijfendertig was, begonnen de qoeraisj met het verbouwen van al-ka'bah. dat was, omdat het vanaf de dagen van isma'iel, een laag gebouw was, van witte stenen, niet hoger dan 6,30 meter.  het had ook geen dak en dat gaf de dieven gemakkelijk toegang tot de schatten die erbinnen waren. omdat het lang geleden was gebouwd was het ook blootgesteld aan het natuurlijk geweld die het verzwakten en de muren lieten scheuren. vijf jaar voor zijn profeetschap was er een grote overstroming in

mekka, die richting al-ka'bah kwam en deze bijna vernietigde. de qoeraisj waren verplicht hem te herbouwen, om de heiligheid en status ervan te beschermen. de leiders van de qoeraisj besloten om alleen wettig geld te gebruiken voor het verbouwen van al-ka'bah, dus al het geld dat verkregen werd door veile vrouwen, woekerrente of onrechtmatige praktijken, was uitgesloten. in eerste instantie hadden ze teveel ontzag om de muur omver te slaan, maar al-walid ibn al-moeghierah al-moekhzoemi begon met het werk.

toen ze zagen dat hem geen letsel overkwam, namen de anderen deel aan het vernietigen van de muren, totdat zij bij de fundamenten kwamen die door ibrahiem waren gelegd. toen zij begonnen met het opnieuw bouwen van de muren, verdeelden zij het werk onder de stammen. iedere stam was verantwoordelijk voor het herbouwen van een deel ervan. de stammen verzamelden stenen en begonnen te werken. de man die de stenen legde, was een romeins metselaar, genaamd baqum. het werk werd in volledige harmonie gedaan, totdat de tijd aanbrak om de zwarte steen op de juiste plaats te leggen. toen brak er strijd uit tussen de leiders en die duurde vier of vijf dagen, ieder wedijverend voor de eer van het terugplaatsen van de steen op zijn plaats. ze stonden op het punt dolken te trekken en een groot bloedbad leek op handen te zijn.

gelukkig deed de oudste onder de leiders, aboe oemaijjah ibn moeghierah al-makzoemi een voorstel dat door iedereen werd geaccepteerd. hij zei: “laat degene, die het heiligdom als eerste binnenkomt, over dit punt beslissen.” het was toen de wil van allah, dat de boodschapper van allah s.a.w. de eerste was die de moskee binnenkwam. toen ze hem zagen, riepen alle mensen die ter plekke waren, als met één stem: “al-amien (de betrouwbare) is gekomen. wij zijn er tevreden mee, ons aan zijn beslissing te houden.” kalm en bedaard ontving mohammed s.a.w. de opdracht en kwam direct tot een oplossing die hen allen zou verzoenen. hij vroeg om een mantel, die hij op de grond uitspreidde en plaatste de steen in het midden ervan. hij vroeg toen aan de vertegenwoordigers van de verschillende clans onder hen, om gezamenlijk de steen op te tillen.

toen die de juiste hoogte bereikt had, legde mohammed s.a.w. hem met zijn eigen handen op de juiste plaats. zo werd een zeer gespannen situatie verlicht en een groot gevaar, door de wijsheid van de profeet s.a.w. afgewend.

de qoeraisj hadden niet genoeg aan het wettige geld dat zij hadden verzameld, dus zij verwijderden een gebied van ongeveer 5,5 meter aan de noordkant van al-ka'bah, wat al-hidjr of al-hatiem wordt genoemd.

zij verhieven de deur twee meter vanaf het grondniveau, om zo slechts de mensen erin te laten die zij wilden. toen het bouwwerk dertienenhalve meter hoog was, plaatsten zij het dak, dat op zes zuilen rustte.
toen het bouwen van al-ka'bah afgerond was, had het een vierkante vijftien-meter-hoge vorm. de zijde met de zwarte steen en die welke ertegenover lag, waren ieder tien meter lang, de zwarte steen was 1,50 meter van het grondniveau voor de rondgang. de twee andere kanten waren ieder twaalf meter lang. de deur bevond zich op twee meter hoog vanaf het grondniveau. een bouwconstructie van gemiddeld 0,25 meter hoog en 0,30 meter breed, omringde al-ka'bah. het werd asj-sjadherwan genoemd en was oorspronkelijk een geïntegreerd deel van het gewijde heiligdom, maar de qoeraisj lieten het erbuiten.

een kort overzicht van de levensloop van mohammed s.a.w., voor het aanvaarden van het profeetschap

in zijn jeugd had de profeet mohammed s.a.w. een combinatie van de beste maatschappelijke kenmerken. hij was een voorbeeldig man, met een gezaghebbende mening en een foutloos inzicht. hij was begunstigd met intelligentie, originaliteit en een juiste keuze van de middelen om naar accurate doelen te leiden. zijn lange zwijgen was gunstig voor zijn gewoonte om te mediteren en de waarheid diep te onderzoeken. zijn scherpe verstand en zijn pure aard waren van waardevol belang bij het assimileren en bevatten van de manieren van leven en van mensen, individueel en in gemeenschapszin. hij schuwde bijgelovige praktijken, maar nam actief deel aan opbouwende en nuttige handelingen, anders nam hij zijn toevlucht tot zijn gewijde eenzaamheid.

hij hield zich verre van het drinken van wijn, het eten van vlees dat op de stenen altaren was geslacht of het bijwonen van afgoderijfeesten. hij had een enorme afkeer tegen de afgoden en verafschuwde ze ten zeerste. hij tolereerde het nooit als iemand bij al-lat en al-oezza zweerde. het was zonder twijfel de goddelijke voorzienigheid van allah, die hem vrij maakte van alle verfoeilijke en zondige daden. zelfs wanneer hij probeerde zijn instinct te volgen om van enige pleziertjes van het leven te genieten of enkele onrespectabele gebruiken te volgen, kwam de goddelijke voorzienigheid van allah tussenbeiden, om iedere misstap op zijn weg te beteugelen. ibn al-athier heeft overgeleverd dat mohammed s.a.w. zei: “ik heb nooit geprobeerd te doen, wat mijn volk doet, op twee keer na. iedere keer kwam allah tussenbeiden en weerhield mij ervan dat te doen en ik deed het nooit weer. eens vroeg ik aan mijn medeherder, om voor mijn schapen te zorgen, toen we in het bovenste deel van mekka waren.

ik wilde naar beneden, naar mekka gaan en mijzelf amuseren, zoals de jongemannen deden. ik ging naar het eerste huis in mekka waar ik muziek hoorde. ik ging binnen en vroeg: ‘wat is dit?' iemand antwoordde: ‘het is een bruiloft.' ik ging zitten en luisterde, maar viel al snel in een diepe slaap. ik werd gewekt door de hitte van de zon. ik ging terug naar mijn medeherder en vertelde hem wat mij was overkomen. ik heb het nooit meer geprobeerd.”

al-boekharie heeft overgeleverd op gezag van djaabir ibn ‘abdoellah, dat hij zei: “terwijl de mensen al-ka'bah verbouwden, ging de profeet mohammed s.a.w. met ‘abbaas wat stenen dragen. ‘abbaas zei: ‘draag je lendendoek om je nek, om je tegen de stenen te beschermen.' (terwijl hij dat deed) viel de profeet s.a.w. op de grond neer en zijn ogen keerden zich naar de lucht. later ontwaakte hij en schreeuwde: ‘mijn lendendoek…mijn lendendoek.' hij wikkelde zichzelf in zijn lendendoek.” in een andere overlevering: “zijn lendenen werden naderhand nooit meer gezien.”

de autoriteiten zijn het erover eens, aan de jeugd van mohammed s.a.w. een bescheiden houding, deugdzaam gedrag en elegante manieren toe te schrijven. hij bewees van zichzelf, dat hij in mannelijkheid ideaal was en een vlekkeloos karakter bezat. hij was zeer voorkomend tegen zijn landgenoten, het eerlijkst in zijn spreken en het mildst van humeur. hij was de zachtmoedigste, meest kuise en meest gastvrije en maakte altijd indruk op mensen door zijn tot vroomheid inspirerende steun. hij was de waarheidsgetrouwste en de beste om een verdrag na te leven. zijn stadsgenoten gaven hem eenstemmig de titel van al-amien (betrouwbare). de moeder van de gelovigen, khadidjah t zei eens: “hij verenigt tegenstrijdige relaties, hij helpt de armen en de behoeftigen, hij onthaalt de gasten gastvrij en hij verdraagt moeilijkheden op het pad van de waarheidsgetrouwheid.”