Het uitschreeuwen van de Waarheid en de reactie van de polytheïsten

het uitschreeuwen van de waarheid en de reactie van de polytheïsten

 
de stem van de profeet s.a.w. bleef in mekka weergalmen, totdat het volgende vers werd geopenbaard:

“verkondig daarom openlijk, dat wat je opgedragen is en keer je af van afgodenaanbidders.”(qs al-hidjr 15: 94)

toen ondernam hij het in diskrediet brengen van de bijgelovige praktijken van afgoderij, het onthullen van de waardeloze realiteit en de absolute machteloosheid ervan en het geven van concreet bewijs dat afgoderij op zichzelf, of het gebruik ervan als een manier waarop de afgodendienaar in contact met allah kan komen, een overduidelijke leugen is.

de mekkanen van hun kant, barstten uit in razernij en afkeuring. de woorden van mohammed s.a.w. creëerden een donderslag, die het traditionele, ideologische mekkaanse leven ondersteboven keerde. zij konden het niet goed hebben, om door iemand de beschrijving van afgedwaalde mensen te horen ophangen aan polytheïsten en afgodendienaren. zij begonnen hun rijkdommen te verzamelen om de kwestie af te handelen, de voorwaarts marcherende revolutie te onderdrukken en een preventieve slag toe te brengen aan zijn volgelingen, voordat hun gewijde tradities en al lang bestaande erfenis zou worden verslonden en verpletterd. de mekkanen hadden een diepe overtuiging, dat het ontkennen van de goddelijkheid van iedereen, behalve allah, en het geloven in de goddelijke boodschap en het hiernamaals, worden geïnterpreteerd in termen van volledige inwilliging en absolute verbinding en dat dit, op zijn beurt, geen enkele ruimte voor hen overliet om enige autoriteit over zichzelf en over hun rijkdom te claimen, laat staan voor hun ondergeschikten. samengevat, hun toegeëigende, op religie gebaseerde verhevenheid en aanmatigendheid zouden van geen enkel belang meer zijn; hunpleziertjes zouden ondergeschikt zijn aan de tevredenheid van allah en zijn boodschapper; en als laatste zouden zij moeten ophouden letsel toe te brengen aan diegenen die zij valselijk als zwak hadden bestempeld en van het begaan van vreselijke zonden in hun alledaagse leven. zij waren zich deze betekenissen al ten volle bewust, dat is de reden dat hun zielen zich niet konden neerleggen bij deze “schandelijke” positie, niet vanwege motieven die op waardigheid en eer gebaseerd waren, maar eerder omdat:

“hij wil dus doorgaan met zondigen.”(qs al-qijaamah 75: 5)

zij waren zich bewust van deze consequenties, maar zij konden het zich niet veroorloven niets te doen tegenover een eerlijk, waarheidsgetrouw man, die het beste voorbeeld was van goede manieren en menselijke waarden. zij hadden nooit zo'n voorbeeld gekend in de geschiedenis van hun ouders en grootouders. wat moesten ze doen? zij waren met stomheid geslagen en daar hadden ze alle reden toe.

volgend op zorgvuldig overleg, sloegen zij hun slag op het enige beschikbare doelwit, d.w.z. zij namen contact op met de oom van de boodschapper, aboe talib, en verzochten hem tussenbeide te komen en zijn neef te adviseren met zijn activiteiten te stoppen. om hun eis grote kracht bij te zetten, kozen zij ervoor om het gevoeligste gebied in het arabische leven te beroeren, namelijk de voorouderlijke trots. zij spraken aboe talib op de volgende manier aan: “oh aboe talib! jouw neef vervloekt de goden; vindt gebreken in onze manier van leven, bespot onze religie en vernedert onze voorvaderen; jij moet hem ofwel een halt toeroepen, of je moet ons hem te pakken laten nemen. want jij staat net zo tegen hem als wij tegen hem zijn; en we zullen jou van hem ontdoen.” aboe talib trachtte hun toorn te bedaren, door hen een beleefd antwoord te geven. de profeet s.a.w. ging echter verder op zijn weg, de religie van allah predikend en mensen ertoe oproepend, al hun wanhopige pogingen en boosaardige bedoelingen veronachtzamend.