Nieuwe gebieden, nieuwe culturen, nieuwe problemen

De snelle aanwinst van grote nieuwe gebieden bracht de moslims plotseling in contact met vele nieuwe culturen, en dit veroorzaakte een massa aan nieuwe problemen welke niet specifiek omvat werden door de wetten van de Shari'ah. Juridische bepalingen werden toenemend noodzakelijk, en de rechtgeleide khaliefen (moge Allah tevreden zijn met hen) ontwikkelden geleidelijk aan bepaalde procedures om tot Idjtihaad te komen met een minimum aan onenigheid. De Sah'aabah (moge Allah tevreden zijn met hen) volgden over het algemeen ook besluitvormende procedures die hen hielpen om harde en gevoelige bepalingen te vermijden.

De gecombineerde goedkeuring van de rechtgeleide khaliefen en de Sah'aabah (moge Allah tevreden zijn met hen) met betrekking tot juridische bepalingen, neigde naar de bevordering van eenheid en zorgde voor weinig of geen aanleiding voor partijzucht binnen de Islamitische gemeenschap (de Oemmah).

Er bestond maar één Madz-hab tijdens de periode van de rechtgeleide khaliefen (moge Allah tevreden zijn met hen). Deze verenigde benadering van Fiqh voorkwam tot aan het einde van de periode, de opkomst van Madzaahib die niet verbonden waren aan de staat. Er werd bijzondere nadruk gelegd op het bestuderen van de Koran door de massa, terwijl buitensporige citatie van Ah'adieth (overleveringen) werd ontmoedigd.

Hoewel er onder de Sah'aabah (moge Allah tevreden zijn met hen) wat verschil was in de benadering met betrekking tot het gebruik van persoonlijke meningen, resulteerde dit verschil niet in partijzucht tijdens deze periode.

Voor zover Fiqh betreft, bleef er één algemene benadering, dat wil zeggen één Madz-hab. Maar de verschillende praktijken van Sah'aabah als Ibn ‘Oemar in Al-Madienah en ‘Abdoellah ibn Mas'oed in Kufa (Irak) met betrekking tot het gebruik van persoonlijke meningen, kan gezien worden als het eerste begin of de voorbode van een verdeling van Islamitische geleerden in verschillende Madzaahib.